BeGottEN (1990)

 Plot: Ο Θεός αυτοκτονεί με ένα ξυράφι. Μετά τον θάνατο του αναπηδά απο το κορμί του η μητέρα - φύση η οποία στην πορεία πλανιέται σε μια ψυχρή και άγονη πλάση. Ο γιός της γής πιάνεται αιχμάλωτος απο μια ομάδα απρόσωπων καννιβάλων.

Dir / E. Elias Merhige 

Act / Brian Salzberg, Donna Dempsey 

Καταπιαστήκαμε με κατασκευασμένα δειλινά και ήλιους νέον

Μα είναι η ζωή που φεύγει κι η ζωή που αχνοφέγγει σε ήχους και φώτα σχεδόν μυσταγωγικά

Κι εμείς να ψάχνουμε τη μουσική σε όργανα.

Να αποζητούμε την αλήθεια της ύπαρξης μακριά από την ίδια της την μήτρα.

Την μήτρα που βιάζουμε σχεδόν μηχανικά….

Κι είναι ο θεός που πέθανε και μας άφησε μονάχους, δίπλα σε κορμούς ελάτων και τη μυρωδιά του θυμαριού.

Ο ουρανός με χίλιες μορφές κι ακόμα τόσες….

Η ζώσα φύση, που τρώει τη σάρκα της.

Ανατολή και δύση.

Αναπνοή και δύση.

Αναπνοή…και δύση….

Μια στάλα συγκίνησης και το γαμώτο πως γνωρίζουμε πως υπάρχει εκεί μακριά, από τις λάμπες φθορίου και τα τρεμοπαίγματα της τηλεόρασης.

Κι αν κάτι τρομάζει, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η καταστροφική μανία του είδους μας και η σχεδόν εμμονική του κλίση προς την κυριαρχία.

"...Το σώμα είναι η Ήττα των ονείρων

σαν κείται μακρύ κι αδειανό

- να φωνάξεις μέσα ακούς την ηχώ -

με τις αναιμικές τριχίτσες του

ανέραστο απ’ το χρόνο

βογκάει, πλήγεται

μισεί την κίνησή του

ξεθωριάζει σταθερά

το αρχικό του μαύρο

ξυπνώντας ζεύεται την τσάντα

από δαύτη κρέμεται μαρτυρικά

ώρες μέσα στη σκόνη..."

 (Κατερίνα Αγγελάκη – Ρουκ)

PieRRot Le Fou