El LaBeRiNTo DeL FauNO (2006)

Plot: Στη φασιστική Ισπανία το 1944 η θετή κόρη ενός σαδιστή αξιωματικού του στρατού δραπετεύει σε έναν αλλόκοτο αλλά σαγηνευτικό φανταστικό κόσμο. 

A.K.A. / Pan's Labyrinth (Eng) , Ο Λαβύρινθος του Πάνα (Gre)
Dir / Guillermo Del Toro

Act / Ivana Baquero, Sergi Lopez, Maribel Verdu, Doug Jones, Ariadna Gil, Alex Angulo

Ταινία με το μισό της concept ταγμένο στο χώρο του φανταστικού και τοποθετημένη στην Ισπανία του Φράνκο προς το τέλος του WWII κάπου στα 1944. Την είδα για δεύτερη φορά πριν από κάποιες ημέρες σε ένα θερινό σινεμαδάκι και είπα να πάρω μια κόλλα χαρτί και να τη γεμίσω με τα υπέροχα γραμματάκια μου. 

Οι κτηνωδίες των Ισπανών φασιστών μέσα από τα μάτια ενός μικρού κοριτσιού, που ως άλλη Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων, βρίσκει έξοδο διαφυγής από την παρανοϊκή πραγματικότητα που βιώνει, κατασκευάζοντας ένα φανταστικό κόσμο, με σύντροφο ένα Φαύνο. 

Αν αναλύσεις βέβαια με ορθολογικά κριτήρια την όλη φάση, τότε γίνεται πεντακάθαρο στο μυαλό σου, πως το καημένο το παιδί, ταλαιπωρείται από OCD και σχιζοφρένεια. Παρόλα αυτά  συμπάσχεις μαζί του, διότι κατανοείς τη θέση του σκεπτόμενος με τρόμο την περίπτωση η μάνα σου να πηδιόταν με τον Μιχαλολιάκο όταν ήσουν πιτσιρίκι. Το λιγότερο που θα μπορούσε να συμβεί θα ήταν οι αυτοκτονικές σκέψεις να γαργαλούσαν γλυκά, γλυκά σαν πεταλούδες του Αμαζονίου το παιδικό σου μυαλουδάκι. Πόσο μάλλον αν θα έπρεπε να τον αποκαλείς και "μπαμπά" 

(Jesus Christ and Holy Mary!).

Οπότε ας γαμήσουμε τον ορθολογισμό και όλη τη σχετική φιλοσοφία (μαζί με την περούκα τον Leibniz) και ας συνεχίσουμε το σοβαρό μας πόνημα. 

Η ηρωίδα της ταινίας, η μικρή Οφηλία βλέπει ένα μεγάλο ακριδοτζίτζικα ο οποίος αφού της κάνει τα βυζιά πεπόνια ακολουθώντας τη συνέχεια, τελικά την οδηγεί στον Φαύνο που λέγαμε πριν. Αυτός της "αποκαλύπτει"ότι στην πραγματικότητα δεν είναι απλά ένα θνητό μούλικο, αλλά πριγκίπισσα και κόρη του βασιλιά του κάτω κόσμου. Εκεί αρχικά μουδιάζεις γιατί είσαι σίγουρος ότι ο τραγοπόδαρος της αραδιάζει μαλακίες για να την πηδήξει, αλλά γρήγορα αντιλαμβάνεσαι ότι εννοεί τις παπαριές που λέει. Έτσι η ιστορία συνεχίζεται με την Οφηλία να ακολουθεί τις εντολές του Φαύνου ενώ παράλληλα στον πραγματικό κόσμο οι υπόλοιποι σφάζονται. 

O Guillermo del Toro είναι ψυχάκιας και μεγάλος μάστορας. Την ιδέα για την ταινία την πήρε από τα προσωπικά του σημειωματάρια τα οποία συμπληρώνει για είκοσι χρόνια με αρρωστημένες σκέψεις, με τη μορφή φθόγγων και γραμμάτων. Κρίμα που ο Lord Peter Jackson του έκανε τα αρχίδια αερόστατα και τελικά δεν σκηνοθέτησε το Hobbit. 

Εν κατακλείδι, αν προσπεράσουμε το γεγονός πως οι χαρακτήρες του Del Toro δεν έχουν ούτε μια στάλα γκρίζου, τασσόμενοι σε δύο επιτηδευμένα ξεχωριστά στρατόπεδα, τότε είμαστε OK. Ωραία ταινία, καλογυρισμένη, παραμυθένια, με τις ελλείψεις της βέβαια αλλά...ουδείς αναμάρτητος.

3.3 / 5

Alternative Title: Ofelia's Choice

Alternative Soundtrack: Satyros - Faun

Tags: Σχιζοφρένεια, Hobbit, Leibniz, Μιχαλολιάκος, Φράνκο, Αερόστατα

Σου Άρεσε: Προφανώς παιδί με ιδιαίτερες ευαισθησίες, κατά πάσα πιθανότατα προερχόμενο από προβληματική οικογένεια, που ως πιτσιρίκι το είχες ρίξει στο διάβασμα παραμυθιών και κόμικ. Προτείνεις την ταινία σε όποιον γνωρίζεις όπως άλλωστε κάνεις και για το "Big Fish" η οτιδήποτε άλλο έχει κυκλοφορήσει ο ψυχικά ανισόρροπος Tim Burton. 

Δεν σου Άρεσε: Η αρχική σου εκτίμηση πως η ταινία που θα παρακολουθούσες θα περιείχε μάγους, ξωτικά, δράκους η κάνα απλό cyborg εξατμίστηκε στο πρώτο δεκάλεπτο της. Η γκόμενα σου δίπλα έδειχνε να γουστάρει, οπότε κι εσύ χασμουριώσουν στα κρυφά, ενώ τον πήρες για λίγο προς το μέσον της ταινίας χωρίς να σε αντιληφθεί. Η ιδέα να φύγεις τρέχοντας και να πας για σφηνάκια με τους κολλητούς σου, είναι η δυνατότερη ανάμνηση που έχεις από το δίωρο που την παρακολούθησες. 

Απευθύνεται: 1. Σε άνδρες που τους στενεύουν τα strings 2.Σε Hipsters 3. Σε λάτρεις της Ισπανικής κουλτούρας 4. Σε έφηβους Gay 5. Σε γκόμενες που έχουν χτυπήσει Tattoo τσιτάτα του Exupery από τον μικρό πρίγκηπα και τέλος (6) σε αυτούς που έχουν κρεμασμένη ονειροπαγίδα δίπλα στο κρεβάτι τους, παρότι έχουν πατήσει τα -άντα και σκέφτονται ήδη τα πρώτα τους Botox.

PieRRot Le Fou